नेपाल आमाको पुकार

बुहानबाट शुरु भई फैलियो संसारभरी
समुह भिडमा होइन हिड्नु पो एक एक गरी ।

साग–सब्जी,ताजाफलफूल र पिउनुस तातो पानी
रोगप्रतिरोधिक्षमता बढाउने खानाखानु छानी ।

कस्तो यो हो भाइरस धनी र गरीब जान्दैन
धर्म, भुगोल र जात कसैलाई भेदगर्दैन ।

विरामीको पसारो होशियार हुनु औषधि छैन गरे
लासको खातदुःखको चित्कार नजिकनजानु अरे

लास बोकी घाट मलामीजानहुन्न अरे
आफ्नो मुटु चुडेर जादा छुन पनिहुन्न अरे ।

विभत्स सारा संसारमा नरसंहार कति
निष्ठुरी दयागर्दैन रोएपनि छाति पिटी ।

नेपालआमाको काखमा पल्टिन आउँछु भनेथे
छेक्यो छेक्यो पापी दुष्टले विचमा मै परे ।

न त आउन सके घरमा न मन छ मेरो वशमा
उडाईलग्यो मेरो सानु संसारकै सपना ।

मूल्य छैनजीवनको मानवको के हालछ
ज्यूदो लास सरी जीवन कस्तो यो वेहालछ ।

परदेशमाहाम्रो को पो नै छ र वरै
साग सिस्नु खाउला बरु आउ छिट्टै घरै ।

विभत्स यो महामारी रोक्न सक्छ कल्ले
गर्छहोशियार भई सामाजिक दुरी जल्ले ।

नेपाल सरकारको राम्रो र उचितकदम
चारै दिशाचारै कुनाबाट दह्रो समर्थन ।

बचाउनलाई लकडाउन सारा नेपाली जन
जे जे छ झिकी घरघरमा बसे खाइकन।

चिन्तापीर डरमा बसेर काँपो भोर
पार गर्न सक्नु पर्छ कठिन वनघनघोर ।

आउ–आउ हामी सबै लडौ दुष्ट कोरोनासँग
मिलाउ,आत्मा एक भई हाम्रो सुन्दर प्रकृतिसँग।                                                रचनाकार   .  सिन्धु जलेसा (बुढाथोकी)